Warhammer WFRP, Matias.

Pod ostatnim postem pojawiło się pytanie, jaka będzie moja następna postać do WFRP, jako, że jutro pierwsza sesja, pora zaprezentować nowego śmiałka. Sam określiłem tylko rasę, oraz klasę zawodową: Wojownik, wszystko inne wylosowałem, a następnie ułożyłem pasującą do tego historię:

Matias

rasa: człowiek, wiek: 19, wzrost: 180cm, waga: 84kg oczy: szaroniebieskie włosy: brązowe

profesja: robotnik

cechy charakterystyczne: lubi przebywać nad jeziorem, posiada akcent z innej prowincji imperium, doświadczył pokusy jednej z mrocznych potęg, miłosierny, skromny, pielgrzymka do świątyni Ulryka, kontakty w gildii stolarzy, lojalny wobec piwowarów, lubi bijatyki

niektóre umiejętności: heraldyka, bardzo szybki, bardzo krzepki, bardzo odporny, stolarstwo, mocna głowa, 

Matias urodził się w gorącej i tajemniczej Arabii. Rudolf Metten ojciec Matiasa, był zamożnym kupcem importujacym z Arabii egzotyczne towary wprost do stolicy Imperium, w życiu niczego mu nie brakowało za wyjątkiem męskiego potomka, który mógłby przejąć majątek. Żona obdarowała go trzema córkami, ale dopiero kochanka z dalekiej Arabii dała mu syna.

Do szóstego roku życia Matias wychowywany był na spadkobierce ku wielkiemu niezadowoleniu żony Rudolfa, Matyldy.

Małżeństwo z Matyldą pochodzącej z wpływowej Altdorfskiej rodziny szlacheckiej, bardzo pomogoło Rudolfowi który sam pochodząc z Middenheim i jako wyznawca Ulryka, nie miał wystarczającej siły przebicia by odnieść sukces w stolicy Imperium.

Kiedy w końcu Matylda zagroziła rozwodem, Rudolf pozbawił bękarta swojego nazwiska i pod pretekstem pielgrzymki do światyni Ulryka udał się z Matiasem do Middenheim. W mieście Białego Wilka zostawił go pod opieką zaprzyjaźnionego Mistrza Gildii Stolarzy, który miał zapewnić mu naukę i opiekę do osiągnięcia pełnoletności.

Matias wchodząc w wiek dorastania okazał się trudnym i krnąbrnym młodzieńcem, wolne chwile spędzał w karczmach pijąc i często prowokując bijatyki. Mimo, że chłopak trzymał z największymi łobuzami w okolicy, to nigdy nie wyrządził nikomu prawdziwej krzywdy, raczej szukał uwagi ze strony swojego opiekuna, który bynajmniej nie obdarzał go ojcowskimi uczuciami. Kiedy tylko osiągnął pełnoletność Mistrz Gildii Johann z ulgą że udało mu wypełnić się obietnice daną przyjacielowi, odprawił bękarta, pozbywając się kłopotu. Osiemnastoletni młodzieniec, szukał dorywczych prac w różnych miejscach ale niespokojny charakter nie pozwalał nigdzie zagrzać mu miejsca na dłużej.

W końcu Matias trafił do magazynów cechu piwowarów, gdzie w końcu poczuł się zaakceptowany i znalazł grupę przyjaciół. Tam też poznał Adalbrechta, szefa magazynierów, kiedy podczas wyjątkowo dużego rozładunku Matias nabawił się kontuzji pleców, to maści i oleje Adalbrechta ukoiły ból i pozwoliły szybko wrócić do pracy. Szef który przy bliższym poznaniu okazał się członkiem wspólnoty religijnej, często opowiadał o „dobrotliwym ojczulku” który nigdy nie odwraca się od swoich dzieci.

Matias sam nigdy do specjalnie religijnych osób nie należał, szczególnie biorąc pod uwagę pierwszą i ostatnią pielgrzymkę którą zafundował mu ojciec, ale historia „ojczulka” który zawsze czuwa mad swymi pociechami, trafiała w czuły punkt porzuconego chłopaka.

Niestety przyjaźń przerwało aresztowanie kultysty, który jak się okazało wykorzystywał pracę w magazynach, żeby zatruwać partie piwa. Adalbrecht spłonął na stosie, a Matias utrwalił swoją niechęć do angażowania się w sprawy związane z religią i bogami.